Honda CR-V - komfortowy, użytkowy samochód

I generacja oparta na Civicu

Rozwój segmentu C i potrzeba wprowadzenia samochodu wyższego, bardziej terenowego, ale wciąż rodzinnego i dobrego do jazdy po mieście i w trasie, sprawił, że i w czwartej najpopularniejszej marce świata (po Toyocie, Fordzie oraz Volkswagenie) zaczęto przymierzać się do wypuszczenia własnego SUV-a. W końcu miało to miejsce w Tokio w 1995 roku.

Nową Hondę CR-V przedstawiono jako uterenowionego Civica VI, bo to na jego płycie powstał ten wóz. Wbrew pozorom nazwa modelu nie jest przypadkowa – z języka angielskiego oznacza Compact (lub Comfort, zależnie od wersji) Recreational (też: Runabout) Vehicle. Miało być więc komfortowo, rekreacyjnie, przyjemnie, ale i użytecznie. Auto otrzymało dość toporną stylizację samochodu terenowego z kołem zapasowym na klapie bagażnika, która otwierała się w bok.

Wyposażenie było podzielone na wersje: EX, LX oraz Exclusive. W najlepszej pojawić się mogła klimatyzacja, ABS i EBD, elektrycznie sterowane szyby czy napęd na cztery koła i nawigacja satelitarna. Auto mogło dysponować dwoma silnikami pod maską (2.0) o mocy najpierw 126 KM, a później, po liftingu z 1999 roku, 147 KM. Przy okazji poprawiono wygląd tylnego zderzaka.

Spore zmiany stylistyczne trzeciej generacji Hondy CR-V

Niewiele zmieniło się w przypadku II generacji, gdzie znów mieliśmy charakterystyczny bagażnik (ostatni raz), koło zapasowe umieszczone na nim, a także dwa silniki benzynowe do wyboru. Nowością była płyta od Civica VII, pojawienie się pierwszego silnika wysokoprężnego oraz napęd na cztery koła w standardowej wersji. Model produkowano w latach 2001-2005.

Prawdziwe zmiany w konstrukcji i wyglądzie Hondy CR-V pojawiły się w III generacji. Zbudowano ją na bazie Civica VIII, a zadebiutowała w 2006 roku (produkcja została zakończona w 2011). Auto stało się krótsze i szersze, nie miało już nietypowego układu bagażnika i koła zapasowego. Przednie zderzaki i cała linia bardziej nawiązywała do samochodu drogowego, choć wciąż określa się tę CR-V jako segment D.

Pojawiły się mocne silniki Diesla i-DTEC (po liftingu z 2009 roku) oraz i-CDTi, które – choć trwałe – słyną z tego, że są drogie w serwisowaniu. Diesel generował 140 KM (po liftingu moc wzrosła o 10 KM, pojemność 2.2), a najmocniejsza benzyna 2.0 150 KM. W powiązaniu z masą auto było paliwożerne i raczej nie należało do najbardziej zwrotnych. Na uwagę zasługuje możliwość zamontowania adaptacyjnego tempomatu w najwyższej wersji wyposażenia.

Skrzynia CVT i inne zmiany edycji IV

Generacja IV Hondy CR-V była produkowana od 2012 do 2018 roku. Rozwinięto kierunek zmian, który zaproponowała CR-V III, dodając w tej odsłonie agresywną linię nadwozia, przetłoczenia czy zaokrąglone i wydłużone światła LED tak z przodu, jak i z tyłu pojazdu. Tym razem napęd na cztery koła nie został oparty na hydraulicznie aktywowanej pompie, ale na elektronicznym systemie napędu.

Samochód określany był mianem SUV-a segmentu C. Stał się bardziej miejski i drogowy niż nadający się do jazdy po bezdrożach. W tej generacji po raz pierwszy pojawiła się półautomatyczna bezstopniowa skrzynia CVT. Co ciekawe rozwinięto także wersje wyposażenia i oprócz technologii, która np. mogła zapamiętywać ustawienie fotela kierowcy, pojawił się wariant stylistyczny, np. w pakiecie sport.

Znów niewiele można było poszaleć z jednostkami napędowymi, które tak samo jak poprzednie uchodzą za niezawodne, ale drogie w przypadku konieczności naprawy. Dwie benzyny z najmocniejszym 2.4 (185 KM) oraz trzy Diesle (1.6 i-DTEC BiTurbo, 160 KM) to pełna opcja dla kierowców CR-V.

Najnowsza Honda CR-V

Dziś na drogach możemy spotkać generację V Hondy CR-V. Jest ona całkiem popularna, choć nie tak jak konkurenci, choćby z Volkswagena. Auto otrzymało nową masywną maskę z przetłoczeniami. Jest grubsze, bardziej wypukłe, a z tyłu, przez cały bagażnik przebiega charakterystyczny wzór.

Nowością jest silnik hybrydowy. Połączenie benzyny R42.0 i-VTEC i silnika elektrycznego i-MMD na razie zbiera dość dobre recenzje. Cały czas CR-V nie jest najbardziej zrywne i dynamiczne, ale za to można mieć pewność, że przez wiele lat jedynymi kosztami będzie eksploatacja.