Honda Accord - auto, które odrzucono w Europie
Początki Hondy Accord – 4 generacje przed latami 90.
To jeden z najstarszych modeli Hondy, który pojawił się na rynku w 1976 roku. Produkcja pierwszej generacji zakończyła się w 1981 roku i miała miejsce tylko w Japonii. Auto zbudowano na płycie podłogowej Civica, a jego sprzedaż była znakomita, ze względu na cenę oraz małe zużycie paliwa. Ceniono także wielkość Accorda i jego praktyczność – jako jednego z pierwszych segmentu D w Azji.
W 1981 na rynku pojawił się następca, Honda Accord II. Auto było produkowane do 1885 roku i nie zmieniło się znacząco. Hatchback nabrał może nieco bardziej awangardowej sylwetki, ale ogólnie to wciąż był popularna w tamtych latach kanciasta buda. Samochód po raz pierwszy wyjechał poza Japonię i został zaoferowany na rynku amerykańskim, gdzie poradził sobie całkiem nieźle.
W 1985 roku zaczęto produkcję trzeciej generacji, która nie dotrwała do lat 90. Została zdjęta z produkcji w 1989 roku. Ten Accord pojawił się na rynku amerykańskim po raz drugi, ale dopiero w 1986 roku. Zmieniła się nieco stylistyka, zwłaszcza maski, która od teraz wyglądała nowocześnie, przypominając pojazdy z przyszłości. Najmocniejszy silnik generował 160 KM, co na tamte czasy było dobrym osiągnięciem.
Ostatnią wersją przed rewolucją stylistyczną lat 90. była, po części produkowana już w tej dekadzie, Honda Accord IV. To model produkowany od 1989 do 1993, a w którym po raz pierwszy nie zaproponowano hatchbacka. Za to pojawiło się coupé, sedan i kombi. Samochód przybrał na wadze i nieco złagodził stylistykę, przez co odniósł większy sukces niż poprzednik.
Accord V i VI – charakterystyka najpopularniejszych wersji
Piąta generacja Hondy segmentu D w końcu trafiła do Europy. Japończycy przygotowali osobny model na dotychczas eksplorowane rynki (USA, Japonia), a inny na Stary Kontynent. Nowa Honda Accord V otrzymała łagodniejsze rysy i zdecydowanie przystępniejszy design. Była też produkowana w Europie, dokładnie w Swindon. Oparto ją na generacji IV, a swoje zrobiła też współpraca z marką Rover.
Pojawił się więc pierwszy silnik Diesla (2.0 TDi, i-TD, i-TDi, 105 KM), a także mocniejsza jednostka benzynowa, czyli R4 2.3 o mocy 158 KM. Podobnie było zresztą w przypadku wersji VI, tyle że ta Honda otrzymała także widlastą V6-tkę o mocy 200 KM i pojemności 3.0 l. Bardzo podobny był za to Diesel, choć pojawiła się już technologia SOHC.
Accord VI był produkowany od 1997 do 2002 roku w Swindon. Samochód znacznie się zmienił, miał znacznie łagodniejsze rysy, niewielkie zderzaki, nieco szersze światła. Tył został wyostrzony i wzorowany na BMW. Powstały mocne jednostki, a jednocześnie zaczęto rozwijać wersję usportowioną, znaną pod nazwą Type-R – podobnie jak w Civicu.
Ostatnie dwie generacje w Europie
Stary Kontynent nie na długo cieszył się obecnością Accorda. Wersje VII i VIII okazały się ostatnimi. Zanim to jednak nastąpiło, Honda Accord VII wyszła w 2002 roku i była produkowana do 2008. W tym czasie auto trafiło na rynek japoński i europejski, a inna wersja na amerykański. Tym razem dostępne były tylko kombi i sedan. Z trzech silników najmocniejsza była 190-konna benzyna 2.4.
W 2008 roku rozpoczęto produkcję Accorda VIII. To ostatni model w Europie, choć po nim Honda zaprezentowała jeszcze dwie generacje na rynek rodzimy i amerykański. Nowa osobówka segmentu D była nowoczesna, masywna, doskonale się prowadziła. Sprawdziła się jako samochód na długie trasy – niezawodna i sprawna. Bogate wyposażenie i mocne silniki tylko uatrakcyjniały wcale nie najdroższą ofertę. Mimo tego wyniki sprzedaży były mizerne.
Plusy i minusy Hondy Accord
Niezawodna, doskonała w prowadzeniu, niezwykle wygodna i mocna Honda nie przetrwała na europejskim rynku. Jej wycofanie było dla wielu miłośników marki sporym ciosem. W większości generacji świetnie sprawdzały się silniki, doceniano zawieszenie, przeniesienie napędu oraz cały układ jezdny. Idealnie działały skrzynie biegów. Jedynym minusem był układ elektryczne i jego drobne usterki, a mimo to jako model Honda Accord w Europie nigdy nie budziła emocji.
